De AKAD uitgangspunten
- Je kijkt zo breed mogelijk naar de cliënt in zijn huidige leefsituatie. Daarbij heb je oog voor zijn netwerk, voor zijn krachten en talenten en onderzoek je hoe de gewenste (toekomst) situatie er volgens de cliënt uitziet. De cliënt formuleert zijn doelen (vragen).
- In een bijeenkomst met zoveel mogelijk verschillende partijen ("de zgn. levende sociale kaart") worden ideeën en tips uitgewisseld voor het oplossen van deze doelen en vragen.
- Je kijkt daarbij altijd eerst wat cliënt (met zijn netwerk) zelf kan doen in het oplossen van zijn vragen. Dan kijk je naar mogelijkheden "in de buurt" (informeel georganiseerd) en tot slot kijk je naar welke formele zorg er dan nog nodig is.
- De ideeën en tips die in de bijeenkomst naar voren komen worden besproken met de cliënt (en zijn netwerk). De cliënt bepaalt welke tips en ideeën hij wil uitproberen.
De medewerkers die in de praktijk op de "AKAD-manier" willen leren werken, hebben ruimte nodig om zich deze manier van werken eigen te maken ("zgn. scharreltijd"). Omdat de ideeën en tips zich over verschillende (vak)gebieden en organisaties uitstrekken is het van belang om de verschillende mogelijkheden te leren kennen en ervaren. In andere woorden: breder leren en mogen kijken en doen dan de eigen organisatie.
Mevrouw de Wit is beperkt mobiel. Ze heeft moeite de steile trap te nemen in haar huis. Gelukkig komt ze –onverwacht snel- in aanmerking voor een woning met lift. Hoe regel je als begeleider een verhuizing voor iemand die geen eigen netwerk heeft? En hoe doe je dat binnen de paar uur die vanuit de WMO voor de cliënt beschikbaar is? We nemen contact op met een vrijwilligersorganisatie, die we kennen van een presentatie tijdens een AKAD bijeenkomst. Zij vinden twee vrijwilligers om met de verhuizing mee te helpen: verf en vloerbedekking uitzoeken, dozen helpen in- en uitpakken. Een buurman blijkt bereid de vloerbedekking uit het oude huis los te snijden. Het trapje om lampen los te kunnen halen, kan bij het wijkrestaurant worden geleend. Goede communicatie en een heldere taakverdeling dragen bij aan een geslaagde verhuizing. De "formele" hulpverlener had dit nooit alleen gekund.
